Author:

Keywords:

Welfare state, Verzorgingsstaat

Abstract:

Vlaanderen wil een meersporenbeleid voeren in de kinderopvang. Dit houdt in dat diverse initiatiefnemers zoals vzw’s, lokale besturen, onthaalouders en ook zelfstandigen een rol kunnen opnemen. Minicrèches zijn private initiatieven voor dagopvang of buitenschoolse opvang met minstens 8 en maximaal 22 kinderen. Er zijn er 637 in Vlaanderen en Brussel. Ze zijn samen goed voor 9600 kinderopvangplaatsen of ongeveer een tiende van het formele aanbod.

De laatste jaren ervaart Kind en Gezin dat veel minicrèches het moeilijk hebben om te overleven. Het onderzoek wenst in eerste instantie de bestaande problemen te objectiveren en te kwantificeren. Hoe organiseert men zich? In welke statuten werken de personeelsleden?

Zijn de inkomsten toereikend? In tweede instantie wordt nagegaan welke de voorwaarden zijn om de leefbaarheid te garanderen. Moet de regelgeving aangepast worden? Hoe kan de sector beter ondersteund worden? Wat is de impact van het recente beleid in verband met andere marktspelers (onthaalgezinnen en het nieuwe statuut, budgettaire beperkingen voor de gesubsidieerde opvang, …)?