Author:

Keywords:

gender, kleuteronderwijs

Abstract:

Vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw wil men zowat overal meer mannen in de kinderopvang en het kleuteronderwijs, maar nergens slaagt men er in. De Noren spannen nog de kroon met 10% mannen in de rangen. Elders blijft men op een schrale 3% of nog minder steken. Streven we misschien om de verkeerde redenen en op de verkeerde manier naar meer mannen in onze sector? Volgens de auteurs van het boek Men, masculinities and teaching in early childhood education (2016) pleit men al decennialang op dezelfde manier voor meer professionele mannen in de wereld van de jonge kinderen. Die argumenten bal ik samen als: het is goed voor de kinderen én voor de beroepskrachten. Mannen zijn belangrijke rolmodellen. Ze zijn dat voor meisjes die steeds vaker met een afwezige vader opgroeien, maar vooral voor de jongens die een correct hedendaags genderbeeld nodig hebben. Bij gebrek eraan neigen de jongens naar de negatieve agressieve variant van mannelijkheid. Meer mannen in de rangen levert beroepsbeoefenaars meer status en loon op. Trouwens, de globale sociale structuur verandert erdoor. Meer gendergelijkheid in onderwijs en verzorging leidt indirect tot minder mannen in traditioneel mannelijke sectoren. Daar zouden logischerwijs dan weer meer vrouwen aan de bak komen die makkelijker door het glazen plafond kunnen breken. Maar, de onderzoekdata waarmee het boek doorspekt is, halen die logica onderuit.