Author:

Keywords:

lyme-borreliose, lyme, laboratoriumdiagnostiek, ziekte van Lyme, borrelia burgdorferi

Abstract:

Lyme-borreliose is een multisysteeminfectie veroorzaakt door spirocheten van de Borrelia burgdorferi sensu lato-genogroep die overgebracht worden naar de mens door teken. De laboratoriumdiagnostiek van Lyme-borreliose berust vooral op serologische tests. Vooraleer laboratoriumtests aan te vragen dient, gebaseerd op anamnese en klinisch onderzoek, een zorgvuldige schatting gemaakt te worden van de waarschijnlijkheid dat de patiënt een Borrelia-infectie heeft. De proportie fout-positieve resultaten bij patiënten met een lage pretestwaarschijnlijkheid (< 20%) voor de aandoening is onaanvaardbaar hoog. Het testen van personen met een doorgemaakte tekenbeet in afwezigheid van ziektetekens is dan ook niet zinvol. Ook het bevestigen van de diagnose bij een patiënt met een erythema-chronicum-migransletsel is weinig zinvol aangezien geen enkele diagnostische test een aanvaardbare sensitiviteit haalt. Bij de andere cutane, neurologische, cardiale en articulaire vormen wordt de diagnose gesteld op basis van een mogelijke blootstelling, compatibele klinische symptomen en compatibele laboratoriumdiagnostiek. Bij patiënten met neurologische of articulaire klachten bij wie twijfel blijft over de etiologie, kan een PCR die positief is voor Borrelia bijdragen tot een zekerheidsdiagnose. Een negatieve PCR sluit de diagnose echter niet uit. Belangrijk is te benadrukken dat de diagnose van Lyme-borreliose vooral klinisch is. Positieve laboratoriumtests kunnen enkel dienen ter ondersteuning van de klinische bevindingen.