Author:

Keywords:

Optimalisatie, Stralingsdosis, radiologie

Abstract:

In het verleden werden röntgentoestellen zo ingesteld dat het beeld op een röntgenfilm de juiste verhouding tussen zwarting en contrast had. Een te hoge dosis gaf een overbelich-ting, een te lage dosis een onderbelicht beeld. Deze intrinsieke kwaliteitscontrole is weggevallen bij de invoering van digitale beelddragers. Een te hoge dosis leidt niet meer tot een te donker beeld, wel tot een betere beeldkwaliteit door een groter dynamisch bereik. Door het wegvallen van deze natuurlijke rem bestaat de kans dat deze nieuwe technieken, die in theorie tot een lagere stralingsdosis voor de patiënt kunnen zorgen, tot een hogere stralingsdosis leiden. Dit project had tot doel een methode te onderzoeken waarmee radiologische diensten op een eenvoudige manier hun routineonderzoeken kunnen optimaliseren wat betreft stra-lingsdosis en beeldkwaliteit. Om dit te realiseren verliep het project in drie grote fase: de verzameling van klinische beelden en de bijhorende instelparameters, de analyse van de beeldkwaliteit met de kwantificering ervan en als laatste stap het onderzoeken van de rela-tie tussen deze variabelen. Elk van deze luiken werd vertaald in een aantal wetenschappelijke papers, artikels of congresdeelnames. Na een situatie schets binnen een duidend kader volgen deze publicaties en het eindrapport eindigt met een algemeen besluit dat een antwoord formuleert op de vooropgestelde vragen.