Meerdaags Congres van de Vlaamse Vereniging voor Wiskundeleraren, Date: 2012/06/30 - 2012/07/01, Location: Blankenberge, België

Publication date: 2013-01-01
Pages: 16 - 26
Publisher: Vlaamse Vereniging van Wiskundeleraars

Wiskunde & Onderwijs

Author:

Vanpaemel, Geert
De Bock, Dirk ; Verschaffel, Lieven

Keywords:

moderne wiskunde, Willy Servais, onderwijshervorming, New Math

Abstract:

De ideeën die uiteindelijk geleid hebben tot de doorbraak van de moderne wiskunde eind van de jaren zestig in verschillende Europese landen zijn grotendeels gegroeid binnen de Commission Internationale pour l’Étude et l’Amélioration de l’Enseignement des Mathématiques (CIEAEM). Sinds de formele stichting van deze commissie in 1952 werden jaarlijks rencontres gehouden waarop wiskundigen, logici en psychologen discussieerden over de diverse aspecten van het moderniseringsproces. Verschillende Belgische wiskundigen en wiskundeleraren (vooral vanuit Franstalige-vrijzinnige hoek) speelden al in de vroege jaren vijftig een priominente rol binnen CIEAEM: o.a. Willy Servais, Frédérique Lenger (later Frédérique Papy-Lenger) en vanaf het eind van de jaren vijftig ook Georges Papy. Papy wordt algemeen erkend als het boegbeeld en de architect van ‘moderne wiskunde’ hervorming in België. Van Willy Servais is minder bekend en wellicht raakte zijn aandeel wat in schaduw van dat van de meer radicale en flamboyante Papy. Servais was evenwel gedurende meer dan twintig jaar secretaris van CIEAEM en genoot ook internationaal een groot prestige (bijv. als lid van de eerste ‘editorial board’ van het prestigieuze Educational Studies in Mathematics). In België stichtte Servais in 1953 de Société belge des Professeurs de Mathématiques /Belgische Vereniging van Wiskundeleraren en hij was er ook de eerste voorzitter van (tot 1969). In deze lezing schetsen wij Servais’ ideeën over een hervorming van het wiskundecurriculum, zijn werk over wiskundige modellen en over de culturele rol van wiskunde in de ‘moderne wereld’. De idee van een abstracte, geünificeerde wiskunde (zoals we die kennen uit het werk van o.a. Papy) was niet dominant aanwezig in de debatten van de vroege jaren vijftig in België. Meer aandacht werd geschonken aan de creatie van ingenieus uitgedachte concrete modellen voor wiskundeonderwijs en aan de introductie van nieuwe onderwerpen zoals kansrekening, statistiek, logica en elektrische circuits. We besteden ook aandacht aan achtergrondfenomenen zoals de maatschappelijke positie van de (verschillende soorten) wiskundeleraren en de uiteenlopende visies van wiskundigen en schoolpsychologen.