Author:

Keywords:

Welfare state, Verzorgingsstaat

Abstract:

Nog nooit was het gebruik van kinderopvang in Vlaanderen zo hoog als vandaag: niet minder dan zes op tien van de ouders doet regelmatig een beroep op opvang voor hun kind tussen 3 maanden en 2,5 jaar. Voor de schoolgaande kinderen ligt dit gebruik wat lager, namelijk ongeveer de helft bij kinderen tussen 2,5 en 6 jaar en drie op tien bij kinderen tussen 6 en 12 jaar. Van Kind en Gezin kreeg het HIVA de opdracht om een aantal aspecten van de opvangproblematiek in Vlaanderen te onderzoeken, wat resulteerde in voorliggend rapport. Zoals de titel suggereert werd een antwoord gezocht op volgende onderzoeksvragen. Hoe ziet het gebruik van kinderopvang er uit (frequentie, aantal uren per week, tijdstip)? Welke opvangvorm wordt aangewend (formele of informele opvang, particulier of gesubsidieerd)? Hoe verloopt het keuzeproces en hoe evalueren de ouders de gekozen opvangvormen? Zowel de opvang van niet schoolgaande als schoolgaande kinderen komt aan bod. Naast de analyse van een 2000-tal ‘modale’ Vlaamse gezinnen, gaan we tevens het gebruik van kinderopvang na bij een aantal specifieke groepen, met name gezinnen met een gehandicapt kind, allochtone gezinnen, kansarme gezinnen, eenoudergezinnen en gezinnen waarin de moeder werkloos is. Hierdoor ontstaat een gedifferentieerd beeld inzake het gebruik van kinderopvang. Het onderzoek toont onder meer aan dat kinderopvang niet alleen een (nood)zaak is voor werkende ouders en dat ouders uit bepaalde doelgroepen vaak om andere redenen gebruik maken van opvang. Dit maakt een aangepast opvangaanbod noodzakelijk, afgestemd op de behoeften van de verschillende doelgroepen.