Author:

Abstract:

De therapeutische aanpak van patiënten met neuralebuisdefecten is dermate geëvolueerd dat de impact van de geassocieerde neurogene blaasdisfunctie op de levenskwaliteit en levensverwachting van deze kinderen op de voorgrond is getreden. Meer dan 90 percent van deze kinderen heeft een neurogene blaasdisfunctie door een aangeboren defect in de blaasinnervatie. De ernst van deze disfunctie is niet direct gecorreleerd met de hoogte van het letsel; ook gesloten vormen van spina bifida kunnen een ernstige blaasdisfunctie vertonen. De neurogene blaasdisfunctie zal, indien onbehandeld, leiden tot onherstelbaar nierfalen en eveneens irreversibele blaaswandbeschadiging en secundaire disfunctie van de blaas veroorzaken. Bovendien veroorzaken deze functionele stoornissen ook urinaire incontinentie. De doelstellingen van de behandeling zijn dan ook een urodynamisch veilige situatie te scheppen en sociaal aanvaardbare urinaire continentie te bereiken. Intermitterende blaaskatheterisaties zijn, in combinatie met anticholinerge medicatie in geval van detrusoroveractiviteit, het fundament van de behandeling. Naarmate deze behandeling vroegtijdiger zal ingesteld worden, kan verwacht worden dat heelkundige behandelingen in de toekomst minder frequent noodzakelijk zullen zijn. In dit perspectief van optimale niet-invasieve behandeling zijn nieuwe mogelijkheden zoals de intravesicale oxybutyninetherapie.